Ciekawe ukształtowanie gminy to dużo zieleni, lasy bogate w runo leśne, niezwykle czyste powietrze, czyste wody. Rzeka Czarna i Biała Widawa zaliczane są do rzek I klasy czystości wód. Na jej terenie w każdej wsi znajdują się atrakcyjne miejsca dla młodszych i starszych mieszkańców aby mogli wypocząć czy też aktywnie spędzić wolny czas. Każda praca wywołuje uczucie zmęczenia. Zmęczony człowiek nie może pracować wydajnie; dlatego, aby zachować zdrowie, należy zorganizować sobie odpowiednią formę wypoczynku. Najbardziej korzystną dla organizmu formą wypoczynku jest aktywność ruchowa – gry i zabawy na świeżym powietrzu. Do tego celu służą tereny rekreacyjne, m.in. boiska sportowe, tereny rekreacyjne, place zabaw itp. Codzienna rekreacja wpływa pozytywnie na samopoczucie, sprawność fizyczną i stan psychiczny. Dlatego są na ternie sołectw strefy wypoczynku jak siłownie zewnętrzne, place zabaw, boiska sportowe, altanki grillowe itp.
Kapliczki i krzyże przydrożne stanowią nieodłączny element krajobrazu gminy Perzów. Są jej bogactwem i przejawem ludowej pobożności i religijności. Stanowią cząstkę dziedzictwa kulturowego gminy. Na ogół mijamy je obojętnie, nie zastanawiamy się nad tym, dlaczego i kto je postawił. Tymczasem każdy przydrożny krzyż czy kapliczka ma własną historię i swego fundatora. Stawiane były w dowód wdzięczności za doznane łaski i dla upamiętnienia ważnych wydarzeń w życiu majętnego fundatora. Wznoszono je też w określonej intencji, prosząc o łaskę Boga. Miały chronić przed chorobą, pożarem i powodzią. Powstawały przeważnie w wieku XIX – w latach wojen, głodów i epidemii, które co jakiś czas dziesiątkowały ludność. Nie lokalizowano ich w miejscach przypadkowych – najczęściej na rozstajach dróg, przy dawnych szlakach drogowych i pątniczych. Obok krzyży i kapliczek sadzono drzewa. Miejscowe kapliczki mają mniej lub bardziej wyszukaną formę. Krzyże i kapliczki przydrożne na terenie gminy Perzów, to cenne zabytki kultury stanowiące wielkie osiągnięcie ludowej sztuki sakralnej.